1 Plac Czarnieckiego 10

Dom został wybudowany przez Maksymiliana Kizlinga około 1885 roku na wzór poprzedniego, który stał w tym samym miejscu już w XVIII wieku. Z tego starszego domu zachowała się prawdopodobnie kamienna piwnica oraz ceglana podłoga w sieni. Dzięki związkom małżeńskim właścicielami domu były kolejno rodziny Maliszewskich i Matusiewiczów. Ściany o konstrukcji wieńcowej, otynkowane. W ścianie frontowej ganek z jednospadowym, blaszanym daszkiem wspartym na słupkach. Dolna część ganku z profilowaniem z wyciętych listew. Dach naczółkowy, kryty dachówką — esówką. Układ pomieszczeń dwutraktowy, z symetrycznym układem pomieszczeń, których oś wyznacza dwuczęściowa, przelotowa centralna sień. Każda z dwóch stron złożona jest z dwóch pokoi i kuchni, co umożliwiało w przeszłości zamieszkiwanie w domu dwóch rodzin. Oba piece kuchenne kaflowe posiadają komory do wypieku chleba. Zachowały się filongowe, dwuskrzydłowe drzwi wewnętrzne. Z sieni do przybudówki od strony podwórka prowadzą dwuskrzydłowe drzwi, ozdobnie szalowane deseczkami w kształcie rombów, z nabitymi kowalskimi gwoździami o szerokich główkach i wykładką zamka zapadkowego w kształcie liścia. Wyposażenie wnętrza z licznymi przedmiotami sprzed kilkudziesięciu laty: meblami, tkaninami, obrazami i innymi drobnymi bibelotami. Z mebli należy wymienić: dwudrzwiową szafę z lustrem, stół z okrągłym blatem, komodę z pięcioma szufladami, krzesła. Dom został wpisany do rejestru zabytków w 2008 roku. Budynek nadal zamieszkały, pełni funkcję siedziby Fundacji Centrum Badań nad Historią i Kulturą Małych Miast.